3.1.7.6 Casus
Een voordracht over ouderenzorg...
Ja, dat was dan wel simpel gezegd, een voordracht over 'ouderenzorg en verpleeghuisbeleid', maar om het nou allemaal maar even zo op papier te zetten, was natuurlijk wat anders. Ondanks haar ervaring met voordrachten, kan Nelleke niet zo gauw een goede opbouw van deze voordracht bedenken. Het feit dat ze vooral een opvatting over het beleid moet verkopen aan zoveel direct betrokkenen, maakt haar behoorlijk zenuwachtig. Dat is toch andere koek dan een droog wetenschappelijk verhaal op een congres presenteren. Direct na haar toezegging aan Wouter, had ze het ene slimme idee na het andere gehad, maar nu komt er opmerkelijk weinig. Het waren nog allemaal losse ideeën geweest en de kunst is natuurlijk om dat tot één samenhangend en boeiend verhaal samen te smeden. Ze beseft dat ze van het onderwerp zelf eigenlijk niet zoveel af weet. Hoewel ze Wouter de laatste tijd toch wel een wat ouderwetse huisarts is gaan vinden, ziet ze nog steeds op tegen zijn uitermate gedegen kennis en rijke ervaring. Even heeft ze weer hetzelfde gevoel als in het begin van hun samenwerking toen er ook zoveel nieuwe dingen op haar afkwamen en Wouter altijd de vertrouwenwekkende rots in de branding was, waar ze bij terecht kon. Dat hij nu soms een onbeweegbare steen des aanstoots is geworden, neemt niet weg dat ze toch zijn wat vaderlijke steun nu en dan nodig heeft, zoals nu met het voorbereiden van deze voordracht. Hoewel ze wat aarzelt, besluit ze maar even bij hem binnen te lopen en zijn hulp te vragen. Tenslotte had hij dat ook aangeboden.
Als ze binnenkomt roept hij opgewekt 'Vertel me Muze van de vrouw ... die iets ging vertellen over ouderenzorg'. Nelleke lacht er wat zuur om. 'Wat is er Nel, wil het niet lukken?'.' Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik heb net een half uur achter mijn PC gezeten en er komen wel losse flodders, maar geen structuur'. Wouter leunt eens rustig achterover en vraagt: 'Punt één, wat is het probleem, punt twee, wat wil je bereiken en punt drie, wie is je publiek'. Nelleke grinnikt. 'Zit ik daar te ploeteren en meneer zet me met één zin precies weer op het goede spoor. Nou het feestthema was Ouderenzorg en daarvan heb jij gemaakt het verpleeghuisbeleid'. Vlot lepelt ze nu de bouwstenen op voor haar lezing. De wachtlijsten voor opnames in verpleeghuizen, de problemen die dat geeft voor huisartsen in termen van tijdverspilling en emotionele belasting, de extra kosten die dit alles met zich meebrengt, enzovoorts. Wat ze precies wil bereiken, weet ze nog niet zo goed. In elk geval meer aandacht van de gemeente voor dit probleem en eigenlijk ook wel een korte termijn oplossing in de vorm van extra noodbedden in de diverse tehuizen. De financiering hiervan moet dus in haar verhaal verkocht worden met een kosten/baten analyse. Wat betreft haar publiek heeft ze ook nog weinig informatie. Wouter helpt wat. Het gaat om de opening van het GGD gebouw, dus er zullen ongetwijfeld veel collega's zijn en natuurlijk de gemeentelijke top. De wethouder van der Does zal de opening verrichten. 'Beginnen met een casus dat doet het altijd goed, zegt Wouter. Ieder verhaal dat begint met 'er was eens...' roept onmiddellijk herkenning op. Iedereen is tenslotte kind geweest. Misschien is het een goed idee om meneer Deelman als casus te nemen, dat is een mooi recent voorbeeld van waar de knelpunten zitten. Ik zal je de gegevens zo wel even geven. En hier had ik al de map voor je klaarliggen met alle statistieken en zo. Volgens mij wordt het een prima verhaal'. Wouter kijkt haar bemoedigend aan. 'Bedankt, ik ga wel weer even zelf aan de slag, tot morgen'. Terwijl ze weer teruggaat naar haar eigen spreekkamer om de voordracht verder uit te werken, denkt ze: zo samenwerken is toch ook wel heel leuk.
Uit: Medische Communicatie; Wouda, van de Wiel & van Vliet)
Meer weten? Zie Presenteren