Onderhandel in rondes
Wat is begonnen als een inhoudelijk verschil van mening over de 'beste' aanpak van een inhoudelijk probleem, heeft zich nu ontwikkeld tot een probleem over het gespreksverloop en de samenwerking. Van u wordt een behoorlijke dosis kalmte en volharding gevraagd om uw gesprekspartner zover te brengen dat hij eerst het gemeenschappelijke belang van het gesprek erkent, vervolgens de door u voorgestelde procedure accepteert om het gesprek weer in goede banen te leiden en uiteindelijk bereid is op een constructieve manier met u te overleggen over de oplossing van de eigenlijke hulpvraag. Pas nadat uw gesprekspartner heeft ingestemd met: "Zijn we het erover eens dat wij dit probleem samen gaan oplossen" kunt u proberen instemming te verkrijgen voor de manier waarop u het probleem en de mogelijke oplossingen gaat bespreken. Bijvoorbeeld: "Laten we eerst uw probleem nog eens grondig bekijken en vervolgens alle voor- en nadelen van een de door u voorgestelde oplossing op een rijtje zetten. Daarna kunnen we proberen tot een besluit te komen." Nadat u deze procedurele consensus heeft bereikt, kunt u het probleem zelf weer aan de orde stellen en verder overleggen over de oplossing ervan. Laat in deze 'gespannen' situatie uw gesprekspartner goed merken dat u zijn visie op het probleem en met name zijn visie op uw rol als hulpverlener hebt begrepen.
Zo'n onderhandeling in rondes waarbij u alle voorliggende problemen op hoger niveau uit de weg ruimt, voordat u toekomt aan het inhoudelijke probleem waarmee het gesprek begon, lijkt een hele omweg, maar als u deze omweg niet bewandelt, bereikt u uw doel zeker niet. U kunt dit hele proces beschouwen als metahulpverlening, dat wil zeggen dat u uw gesprekspartner helpt bij zijn menings- en besluitvorming over de hulp die u hem biedt.
Ga door met : eindtoets