Vakinhoudelijke fouten

Professionals (als artsen, advocaten etc.) mogen eigenlijk geen fouten maken, maar niemand is onfeilbaar. Helaas worden fouten nogal eens toegedekt. Nog afgezien van de morele problemen die hierdoor kunnen ontstaan bij de betrokkenen, wordt inmiddels algemeen erkend dat  zo'n opstelling meer kwaad dan goed doet. De kwaliteit van het werk leidt schade als fouten niet boven tafel komen. Van fouten kan men leren en zeker als het om telkens terugkerende missers gaat, is ingrijpen niet alleen vereist, maar ook alleen mogelijk als de precieze achtergronden van de fouten duidelijk worden. 
In de tweede plaats lijdt het slachtoffer van de fout onnodig emotionele en vaak ook materiële schade als zijn klacht over de gemaakte fout niet wordt erkend. 
In de derde plaats leiden de direct betrokkenen, maar zeker ook de organisatie waarvan de professional deel uitmaakt, schade, als het niet erkennen van de fout tot gevolg heeft dat het slachtoffer (of diens verzekeraar) het hogerop zoekt en een juridische klacht indient. Het erkennen van een fout voorkomt daarom in meerdere opzichten een grotere ramp, hoe pijnlijk dit ook is voor de direct betrokkenen. 

Hoe doe ik dat?

Voor een gesprek over fouten gelden twee uitgangspunten:
1. U dient op de hoogte te zijn van de gebruikelijke 
    procedures rond fouten en klachten binnen de 
    beroepsgroep en in de instelling waar u werkt. Zeker in
    een fout- en klachtsituatie kunnen de emoties bij beide 
    partijen hoog oplopen en een bestaande procedure voor
   dit soort situaties biedt dan het broodnodige houvast. 
2. U erkent dat er iets is misgegaan en wat uw aandeel 
   daarin is geweest. Dit is zeker niet hetzelfde is als het 
   erkennen van aansprakelijkheid voor de geleden schade 
   en voor eventuele genoegdoening. Het slachtoffer heeft in 
   elk geval recht op een open en begripvol gesprek over zijn
   klacht, waarin plaats is voor een verontschuldiging en 
   erkenning van de ontstane emotionele schade. In de 
   tweede plaats heeft het slachtoffer er recht op te weten 
   welke wegen er zijn als hij een officiële klacht wil indienen.
   Het lijkt misschien dat u zich met deze benadering in de 
   eigen vingers snijdt; men maakt het de ander nu wel erg 
   makkelijk om zijn genoegdoening te halen. Dat is ook 
   precies de bedoeling. Slachtoffers of klagers blijken 
   namelijk veel minder snel tot verdere actie over te gaan, 
   wanneer er begripvol en serieus met hun klacht wordt 
   omgegaan. Praktische richtlijnen daarvoor vindt u hier.