AHMAS

Bij multidisciplinaire behandeling valt onderlinge communicatie nog wel eens tussen wal en schip
Ook vertonen sommige specialismen hokjesgedrag wat de samenwerking bemoeilijkt
Soms is niet duidelijk hoe e.e.a. procedureel verder loopt, wat tot (onnodige) onrust leidt
Er wordt te weinig gecheckt (actief nagevraagd) of de patiënt alles kan volgen
Soms is sprake van achterdocht jegens verhaal van de patient
Patient wordt soms niet serieus genomen, een enkele keer zelfs uitgelachen.
Niet iedere hulpverlener is even goed toegerust, soms gebrek aan kennis
De planning van de spreekuren is te krap
Voor vragen die na het gesprek ontstaan is geen nazorg, bijv. in de vorm van mailadres of tel.helpdesk
Privacy in de wachtkamers van de CSO is erg matig
Patient krijgt soms gevoel een nummer te zijn, een van de velen, i.p.v. individu
Praten over de patiënt (met collega hulpverleners)
Er is soms wat weinig oog voor non-verbale communicatie, hoe de patiënt erbij zit Soms wordt te weinig doorgevraagd terwijl anderen weer alles navragen, maar weinig actie ondernemen
Soms is sprake van verschillende verwachtingen in een consult, soms ontgaat de patient ronduit de relevantie van het gesprek.

A. Communicatie